Why Tell Me Why

Mijn gaydar was goed.
Ik kwam er achter dat dat niet zo was toen ik versierd werd door mijn nieuwe liefde. Ik dacht dat hij homo was. Sinds deze week weet ik dat mijn gaydar nog steeds goed is, maar deze bij mijn nieuwe liefde gewoon even in de war raakte. En dan bedoel ik niet dat mijn nieuwe liefde heel vrouwelijk is. Maar gewoon, hij is heel knap. Mijn gaydar en ik raken in de war van knappe mannen.

Deze week las ik een blog van een jongen met wie ik op de middelbare school heb gezeten. Hij is een nerd. Wel heel aardig enzo (eigenlijk niet, want als je hem wat vertelt luistert hij niet, maar kijkt hij gerust de andere kant op). Ik nam het altijd voor hem op en waarom weet ik nu nog steeds niet want hij vroeg er niet om. Ik deed dat gewoon. Mijn gaydar piepte gevaarlijk hard als ik naast hem stond. Dan ging ik extra hard praten zodat andere het niet zouden horen.
J. kwam uit de kast op Hyves. En even was ik trots dat mijn gaydar toch nog gewoon zijn werk deed.
Hij had een blog geschreven en daarin vertelt dat hij op jongens valt. Ik las het allemaal en vond het allemaal heel pijnlijk. Ik vond vooral de reacties eronder heel pijnlijk. Het waren reacties als: 'Jemig wat knap dat je het hier durft te vertellen!' of 'Ik wens je veel plezier!'
Vooral die laatste, met dat plezier, vond ik heel pijnlijk. Het is heel gek om iemand veel plezier te wensen met zijn geaardheid.
Ik stuurde J. een berichtje. Meer om te vragen hoe het met hem ging. Maar ook dat ik het goed van hem vond. Ik weet niet zo goed wat ik nou zo goed vond.
Dit is het berichtje wat ik terug kreeg:

Hey Robin, bedankt voor je berichtje.
Maar zou je ook even onder mijn stukje een 'respectje' kunnen plaatsen?
Alvast bedankt!

J.

Het kwetste me. Ik heb hem zowat opgevoed. Ik was degene die hem aan 'Why Tell Me Why' hielp en ik was ook wel de enige die zijn Britney Spears-fanheid volledig accepteerde.
In zijn stukje bedankte hij alle medewerkers van de Jumbo, dat ze hun mond hebben gehouden.

Ik heb hem niet gerespecteerd. Uit principe.