Collega C. ik schrijf over je

Er was een nieuwjaarsborrel op mijn werk waar ook het gehele personeel voor uitgenodigd was. Bij binnenkomst was er champagne en er was ook meteen champagne over de blouse van collega C. (die heel graag wil dat ik over haar schrijf, dus ik ga het heel veel over haar hebben). C. is een heel leuk meisje. Die altijd heel oprecht geïnteresseerd in je is (als dat niet zo is, is C. een uitstekende actrice) en die altijd alles weet over mijn liefdesleven.
"Ik wil graag dat je een keertje over me schrijft," zei ze gisteren. (Ik denk dat ze vond dat ze daar recht op had omdat ik haar mijn URL had verklapt en ook zo ongeveer als eerste had verteld over mijn nieuwe liefde)
"Ik zal over je gaan schrijven," zei ik. Ik wist niet goed waar ik over zou gaan schrijven want C. doet nooit iets geks of iets stoms. C. is er gewoon en ze is aardig en grappig en ze kan heel erg goed werken.
Collega M. en collega E. kwamen erbij staan. "Robin schrijft," zei C.
"Maar waarover dan?" vroeg M.
"Over vanalles. Nu voornamelijk over niks. Maar soms weleens over het werk."
"En mogen wij het lezen?" vroeg E.
Nu lezen ze het. Ik denk dit stukje.

Er waren vooral vaste gasten. En er waren ook mensen die wij nog nooit hadden gezien maar die toch heel erg aan het zeuren waren. Over dat ze nog niks hadden gekregen. Wij hadden ook nog niks gekregen en moesten ook gewoon helemaal zelf naar de bak met oesters lopen om daar zo'n gladde rakker naar binnen te slurpen.
J. was er ook. En J. ging voor ons dansen en ook een beetje strippen. Hij deed zijn colbert uit op de maat van de muziek, zijn stropdas ging af en hij stroopte zijn mouwen op. Heel pikant allemaal en ik was even heel erg bang dat J. helemaal uit de kleren ging want J. is nogal stevig gebouwd.

Op het werk werkt sindskort ook een nymphomane. Ze staat achter de bar en je denkt dat ze mooi is, want het is zo'n tropische verrassing die altijd wel in is voor een feestje. Maar het valt vies tegen. Of nou ja, ik vond haar lieslaarzen die ze gisteren droeg gewoon niet zo heel mooi. De oude Italiaan die bij ons werkt vindt haar mateloos interessant en ging gisteren met haar dansen. Hij tilde haar op, bracht haar naar buiten (?) en bracht haar weer naar binnen. Wij riepen in koor "Je bent wel getrouwd hoor!" waarop hij de legendarische woorden sprak: "Maar iz plezier!"
Het was plezierig allemaal. Want onze tropische verrassing vertelde aan C. dat ze altijd sjans had. En dan niet alleen van de mannen, maar vooral heel veel van vrouwen. Ik morste bijna rode wijn op mijn vestje toen C. dit vertelde.

Ik besloot dat ik naar huis zou gaan, maar C. en ik moesten nog even achter de bar. Nu weet ik ineens wat C. zo bijzonder maakt dat ik wel over haar moet schrijven: C. kan heel goed een fles in de lucht gooien en deze dan heel mooi en gracieus opvangen! Ik besloot nog een keer naar huis te gaan. Nu echt. Want ik kon geen strippende mannen meer aan en de band speelde te hard en te salsa-ish voor mij. Bovendien waren de geheimzinnige, gefrituurde hapjes op.
Samen met C. liep ik door de dansende menigte (de oude Italiaan had zich vergrepen aan de tropische verrassing en zij had zich weer vergrepen aan een onbekende dame gekleed in leer) naar buiten.