Meisjes (en dat ze ook gewoon stukjes schrijven die nergens over gaan)

Met mijn drie beste vriendinnen zit ik te lunchen in een brasserie. De brasserie is zo nieuw en hip en verbouwd dat het nu heel kil en ongezellig is. Ik weet niet zo goed wat de eigenaar daarmee wilde bereiken. Alles is lila met helblauw en dan is de basis donkergrijs. Koud! Oh en in het midden staat een soort van hondenbench waar dan brokken steen in liggen. Heel sfeervol. We gingen lunchen omdat dat ons vaste ritueel is op zondagmiddag. Na drie uur repeteren voor ballet willen wij zo snel mogelijk alle calorieën die we eraf gedanst hebben, keihard terug. Chocola! Gefrituurd! Met mayonaise!
De brasserie zit in een groot rond gebouw, met heel veel glas. We zaten aan het raam en zo om de 10 minuten kwam er een fanfare van Zwarte Pieten langs. Ze speelden liedjes en als wij heel boos naar buiten keken, lachten ze naar ons en gaven ons kushandjes.
Ik stelde voor dat het cool zou zijn om één blote tiet tegen het glas te drukken. Mijn vriendinnen aten door of namen een slok thee. We praatten over normale dingen zoals jongens (heel veel, want we zijn meisjes), andere meisjes (ook heel veel, want we zijn meisjes), het belachelijke paarse (paars!) kapsel van de serveerster, wat waarschijnlijk was aangepast op het interieur van de brasserie, de Spice Girls en hoe het is om een bh te passen in een pashokje, terwijl er een Duitse Herder achter het gordijn zit te hijgen. Van dat soort dingen. Meisjesdingen. Soms hou ik zoveel van mijn vriendinnen dat ik hun hoofden eraf wil knijpen.

En verder.. In de wie-had-dat-ooit-gedacht-categorie: Ik ben verliefd. Jeej.
(Ok, het is nu een half uur later en nu denken er al twee mensen dat ik ga met de pooljongen. Maar. Het is niet de pooljongen!)