Twintig

Twintig jaar geleden liep mijn hoogzwangere moeder door de bossen om met mijn broer en zus kastanjes te zoeken. Toen was het nog wel gewoon herfst, uweetwel, koud en met kastanjes en kastanjepoppetjes en kijkdozen en bergen van bladeren. Nu is het te warm voor mijn leren jasje.
Mijn moeder is inmiddels wel gewoon bevallen van mij.
De hele week loop ik tegen iedereen te zingen, die het maar horen wil (en zoniet, dring ik mijzelf op), dat ik zaterdag jarig ben. En als ze dan vragen hoe oud ik word, en ik daarop Heel Hard "twintig!" antwoord, zwijmelen ze even weg en denken aan het jaar waarin zij twintig werden.
"Twintig, dat is pas een leeftijd" of "Was ik nog maar twintig."
Twintig schijnt echt de leeftijd van deze tijd te zijn. Je bent zo last season als je nu niet twintig bent!
Twintig is namelijk de leeftijd die ik heb als ik een andere studie ga kiezen, een andere woonplek zoek, drie ruzies met de IB-groep ga hebben. Definitely het jaar dat ik een iBook ga aanschaffen, weer een Grey's Anatomy-marathon ga houden en misschien ook wel Sex and the City. Misschien vind ik dit jaar wel een grote liefde of kwakkel ik door met flirts en geklaag bij vriendinnen.
Dus dat.
Nu ga ik cupcakes bakken met roze glazuur en hopen dat mijn feestje wel iets drukker wordt, maar minstens net zo gezellig als deze videoclip: